Menu
Stanowi próbę znalezienia odpowiedzi na pytanie o możliwość realizacji mieszkania spełniającego wymogi bytowe współczesnej rodziny, przy minimalnych kosztach realizacji. Koncepcja zakłada nanizanie przestrzeni zabudowy na ciąg spacerowy łączący miejsca integracji mieszkańców. Spędzania wolnego czasu, zabawę, czy organizację imprez okolicznościowych. Dodatkowo, temu celowi miałaby służyć dawna hala lokomotywowni zaadoptowanej na Centrum Integracji Społecznej. Projekt przewiduje silne zadrzewienie przestrzeni, wykorzystanie ziemi z wykopów w celu uzyskania większego pofałdowania terenu – a w efekcie podniesienie malowniczego krajobrazu. Na końcu ciągu spacerowego przewidywano powiększenie istniejącego stawu – w celu zaadaptowania jego walorów krajobrazowych. Teren inwestycji jest obszarem prowadzenia prac wykopaliskowych. Odkryto tam bowiem pozostałości dawnych osad z okresu neolitu (3700-1900 p.n.e.) – „kultury pucharów lejkowatych”. W ramach poszukiwania elementów tzw. „kodu genetycznego” tożsamości miejsca – projektanci zaproponowali wprowadzenie elementów identyfikacji obszaru charakterystycznych dla przestrzeni tego osiedla, poprzez wykorzystanie motywów plastycznych pozyskanych w ramach prowadzonych badań archeologicznych. Dało by to pole dla twórczego przetransponowania detalu rzeźbiarskiego – wplecionego w spacerowy ciąg pieszy. Stąd propozycja zastosowania elementów graficznych (np. w posadzce placów), elementów rzeźbiarskich (tzw. totemy) stanowiących punkty charakterystyczne – dominanty, miejsca widokowe, czy przestrzenie integracji w obszarze założenia urbanistycznego. Wśród elementów charakterystycznych dla „kultury pucharów lejkowatych” – znalazły się takie motywy, jak: krzyż „ręce Boga”, Światowid, motyw barana itp.
